Xocalı bataqlığı

Yenə Xocalı, yenə qaramat, ay brat, ay brat! Xocalı faciəsinin ildönümü hər il eyni cür keçir. Ziyarət, televiziyada ağlaşma, sosial şəbəkələrdə uşaq cəsədlərindən fotolar paylaşan gənc sadomazaxistlər. Dəyişən bir şey yoxdur. Vətənpərvərlik adına xaricdə yuyulan çirkli pulların artan məbləğindən başqa.

Yarımçıq demokratlar

"Daş yuxular" romanına görə zülmətin Əkrəm Əylislinin üzərinə gəlməsini görəndə söz verdim ki, nəyin bahasına olur-olsun yazıçını müdafiə edəcəm. Hətta yazıçı fikirlərindən imtina etsə də, bu hakimiyyətin qarşısında diz çöküb yalvarsa da, əfv diləsə də yenə müdafiə edəcəm. İnsan gec-tez ölür, sınır, amma fikir yaşayır. Şükrlər olsun ki, İctimai televiziyanın efirində gedən debatda yazıçı nə kitabından imtina etdi, nə mövqeyindən. Zülmətin qarşısında Promotey kimi dayandı. Nəinki iqtidarın, onu danan yarımçıq demokratların əvəzinə də dayandı.

Balta or Democracy?

Quduz iti bircə dəfə zəncirdən açıb buraxmaq kifayətdir ki, o sağlam insanları dişləyib quduzluğu bulaşdırsın. Avtoritar rejimlər də belədir. Onlar diş qıcayan it kimi kötəklənmədikcə, əl çəkməzlər. Zərbə güclüdürsə quyruğunu pusub qaçacaq. Ştrasserin siyahısının qəbul edilməməsi, ardınca Tofiq Yaqublu və İlqar Məmmədovun həbsi bənzər nümunədir.

Balta kəsməyən "Daş arzular"

Doğrusu, ziyalı anlayışını öz aləmimdə çoxdan basdırmışdım. Ancaq yazıçı Əkrəm Əylislinin "Daş yuxular" romanı gündəmə gəlincə tunelin sonunda bir işıq gördüm. Azərbaycanlının ziyalı anlayışı çoxlu titulları olan, məclisdə tost deyən, şəkli nazirlərlə qəzetə düşən "yekə adam" obrazıdır. Ziyalının nə yazdığını oxuyar, nə də kitabından xəbəri olar.