Eynullanın haqqı

Bəzən elə məqam çatır ki, deyiləni deməlisən. Üzbəüz olsan da, tanıdıqların incisə də. Həqiqət vaxtında üzə deyilməyəndə palçıq lopaları şəklində geri qayıdır. Cabbar Savalanlı şərlənəndə bəlkə heç vaxt olmadığımız qədər pərişan olmuşduq. Çaşıb qalmışdıq. Axı niyə o? deyə dodağımızı çeynəyirdik.

Çünki Cabbar tanınmırdı. O hansısa ABŞ, Avropa universitetini bitirməmişdi. Onun ingilisdilli status yazan dostları da yox idi. Ailəsi də çarəsizliyin son həddində olan bir ailə idi. Amma sən saydığını say, gör fələk nə sayır. Cabbar birdən böyüdü. ABŞdan Tayvanadək. Cabbar təkcə əfv edilmədi, İlham Əliyev onu azad etməyə məcbur qaldı. Bugün də soruşurlur ki, başqalarına yox, niyə məhz Cabbara bu qədər dəstək gəldi?

Ovçu, çıxart kostyumu

             Bir əvvəlki yazımda yazmışdım ki, həftə olmur ki, Əli Həsənov hər hansı açıqlaması ilə ictimaiyyətə məsxərə olmasın. Səhv etmişəm. Plan artıq günlük normaya keçib. Gülmək üçün yetər ki, mətbuatı izləyin və növbəti günü gözləyin. 

Ovçu, qoy işığı söndürüm.

Super həftəsonu oldu. Özüm üçün yox. Bu iki gündə baş verən hadisələr ironiya dozasına görə ilin akkordunu vurdu. Əvvala, prezident İlham Əliyevi ad günü münasibətilə təbrik edirəm. Eyni ayda atasının ölüm gününü hüznlə qeyd edib, ardınca tort-paradlı ad günü keçirmək xöşbəxtliyi hər adama qismət olmur.

Prezident aşı

Bu dəfə əsgərlik həyatından yazmaq istədim. Bir əsgərlik xatirəsindən. O xatirə ki, onda bugünün izi var. Əsgərin həyatında bayram günlərinin xüsusi önəmi var. Bu günlərdə o siravi vətəndaş kimi televizor qabağında uzanmaq, yaxud bulvara çıxıb gəzmək kimi hislər keçirməz. Amma onun üçün iki çatışmayan qidanı – bir saat artıq yuxunu və fərqli yemək rasionunu hədiyyə kimi almış olar. Məhz bu iki şeyə görə bayram günlərini səbirsizliklə gözləyər.

İl 2006, 17 noyabr.

Azıxbaycan-2020

Bakı Biznes Mərkəzində Bakının 2020-ci il  Olimpiya Oyunlarının namizədliyinə təqdimatı keçirilib. Təqdimat 4 ildən bir keçirilən gerçəkləşməyəcək avantüradır. Ancaq yeni loqo nəyə desən dəyər. 

Hakimiyyət nümayəndələri demokratiya, ifadə azadlığı mövzusunda nə qədər saxta görünsələr də, avtoritarizmin təqdimatında bir o qədər səmimidirlər. Dildə də olmasa, simvollarda. İnanmırsız? O zaman loqoya baxın. Kimsə deyəcək milli ornamentdir. 

Ne oldu böyle, nə oldu qaqa?!

19 oktyabr günü AXCP sədri Əli Kərimlinin gənclərlə görüşü baş tutdu. Baş tutdu desək ucuz çıxar, bütün gözləntilərimizi yaxşı mənada alt-üst etdi. ADP-nin qərargahında keçirilən bu görüşdə yerlərin dolması bir yana, zalda ayaq basmağa yer qalmamışdı. Səhnə də doldu. Gələnlərin bir qismi çıxışları koridorlarda dinləməli oldu. Rəqəmlərlə spekulyasiya etmədən deyə bilərəm ki, 400-500 arası adam vardı. 95% gənclər.

Belə bir fikir var ki, elə hər yerdə eyni gəncləri görürük. Bu dəfə bir başqa oldu. İctimai sektorda aktivistlik edənlərin əksəriyyəti gözə dəymirdi. Müttəfiq partiyaların heyəti də həmçinin. Gələnlərin də haqqını yeməyək. Bir daha təşəkkür. 

Rus I-nqilabı

“Ərəb baharı”nın qaynar küləyinin heç zaman Rusiyaya gedib çatacağını düşünməzdik. Elə bildik ki, bu külək elə Qafqaz dağlarındaca soyuyub mehə çevriləcək. Ancaq 4 dekabr Rusiya seçkiləri dünyanı və dünya görüşümüzü dəyişdi. Seçkilərdən həmən sonra etirazlara çağırışlar başladı. 5-6 dekabr günləri siyasi aktivistlərin küçələrdə etirazı və polislə toqquşmasını internetdən canlı yayımda gördük. Və nəhayət Moskvanın mərkəzində “Bolotniy” meydanında azı 50 000 nəfərin keçirdiyi mitinq. 20 ildə görülməmiş hadisə.

"Rusdilli təhsil" mifi necə dağıldı

Söz başa düşdüyüm gündən bu yana beynimi daim bir mif ilə dəlik-deşik ediblər. Bəs rusdilli təhsil yaxşıdır, rusdilli məktəbi qurtaran oradan alim olub çıxır. SSRİ vaxtı bürokrat azərilər üçün bu inkar olunmaz aksioma idi. Aradabir, indi də belə düşünənlərə rast gəlinir. 

7 dekabrda Afisha.ru saytında bir müsahibə getdi. Müsahibəni özünü “rus sektoru”nun nümayəndəsi sayan Səriyyə Əliyeva adlı bir qız verib. Müsahibə Azərbaycan internet məkanında partlayış yaratdı.

Abi, ne yaptın?!

Dekabrın 7-də Türkiyə dövləti adına utanılacaq bir hadisə baş verdi. Özümüzdən utanacaq məqam da az deyil. Tanınmış hüquq müdafiəçisi və Hüquq Maarifçiliyi Cəmiyyətinin sədri İntiqam Əliyev Bakıya dönərkən İstanbul aeroportunda kobudluqda üzləşdi. Minlərlə insanın gözü qarşısında polis tərəfindən döyülərək 4 saat hər kəsdən təcrid edilərək bir otaqda saxlanılıb. Deportasiya olunacağı bildirilib. Amma bu da yetməyib. Təyyarənin qalxmasına bir saat qalxmış təkrar döyülüb. Səsini kəsməsi üçün hər cür hədə-qorxu gəlinib.

Twitternamə

Twitter azərbaycanlıların  nəyinə lazımdır? Azərbaycanlıların hələ də tvitteri necə işlətmək barədə konkret hədəfləri yoxdur.  Tvitterçilərimizi bir neçə qrupa ayırmaq olar.

Ziyalısan, fırlan keç.

Ziyalı – şəxsən mənim üçün qalstuklu şəhər sakinindən fərqi olmayan bir şablon. Bekara söz. Kimdir onlar? Sovet sisteminin yaratdığı brahmanlar. Zəhmətkeş sinfinə əxlaq dünyasını izah edəcək buddalar.

Nədənsə bizdə hələ də bu söz qalır. Qərb dünyasında intellekti ilə pul qazanan insan ziyalı adlanmır. 

Ordu toru

Bu dəfə ordu haqqında yazmaq istədim. Həm də bloqqerlərin bu mövzuda yazılarına dəstək olmaq. Azərbaycan adlı ölkənin həbi nizamnaməsi bir kitabda olsa da, hər bir N saylı hərbi hissəsi analoqu olmayan qurumdur. Orduda xidmət edən əsgəri xöşbəxt, ya bədbəxt edən də elə bu nizamnamədən kənar qanunlardır.

Kimdir Spartak?!

Oktyabrın 28-də “Xural” qəzetinin baş redaktoru  Əvəz Zeynallı həbs olundu. Əslində gözlənilən hadisə idi. 3 ay ərzində gedən bir döyüşün, iradələr mübarizəsinin sonu idi bu. Son da demək olmaz. Bir sonun başlanğıcı. Bizlər yox, kölə ağalarının sonu.

Amma necə başladı bu son? Sonuncu rəzilliyi nümayiş etdirməklə. Əvəz Zeynallı Ramiz Mehdiyevlərin, İlham Əliyevlərin qarşısında Qoliaf qarşısında duran David kimi mübarizə aparırdı. Kiçik də olsa sınmadan, bir şəxsiyyət nümunəsi verərək.

Qəddafilə sevişənlər

Qəddafi ölsə də, ölüm səhnələri yayılsa da, ətrafında gedən polemika hələ bitməyib. Bitməməlidir. Qəddafi dünən öldü, amma belə ölümü öz diktatoruna arzulayan neçə-neçə xalq yaşayır. Neçə tiranı parça-parça edilmək aqibəti gözləyir.

Bu da son

Bu da son. Yaxın Şərqin və bütün Ərəb dünyasının ən eksravaqant diktatoru gəbərdi. Qəddafi üçün gəbərdi deyirəm, çünki Allah ona nə öz əcəli vəfat verdi, nə də bir gülləlik ölüm. Səddam kimi məhkəmədə müdafiə haqqı da olmadı.

Çoxları onu sevirdi. Qul itaətilə. Nökərin ağasını sevdiyi kimi, fahişənin ilk sevgilisini xatırladığı kimi. Dərk etmədən, içində gizlənən heyvanı fərq etmədən yüz minlər rok ulduz kimi sitayiş edirdi ona.

Əsrə bərabər Müsavat

7 oktyabrda Müsavat Partiyasının mərkəzi qərargahında Almaniyanın Fridrix Naumann Fondunun təşkilatçılığı ilə keçirilən "Müsavat Partiyası - 100 il azadlıq və istiqlal uğrunda mübarizədə" forumu keçirilib. Azərbaycanın milli məfkurəyə əsaslanan ilk partiyasının yaranmasının düz 100 ili tamam olur. Nə az, nə çox bir əsr. Təkcə qürur duyacağımız yox, müsəlman dünyasına lovğalıq edəcəyimiz bir tarixdir.

Bəxtiyarın cavab məktubu

Bloq yazıma gələn bu cavab məktubunu gec də olsa yayımlamağa qərar verdim. Təvəzökarlıq kimi ictimaiyyətdən gizli saxlasam da düşündüm ki, gənc siyasi məhbusların aksiyadan-aksiyaya yox, hər gün xatırlanmğa haqqı var. Bəxtiyarın Hacıyevin cavab məktubunu oxuyun.

Ya siz olsaydınız?

Kimlərdir onlar? Cabbarlar, Bəxtiyarlar, Turallar, Əhədlər, Rüfətlər, Elnurlar. Sizlərin azad yaşaması, rahat gələcəyi uğrunda özlərini fəda etmiş insanlar. Bugün onlar həbsdədir. Onların hər biri təkdir. Amma yüzlərlə gəncə məxsus iradəni, mübarizliyi, intellekti birləşdirirlər özlərində. Edə biləcəkləri çox şeydən məhrumdurlar. Ya bizlər?

Bizlər onların etmək istədiklərini edirikmi? Hər gün dəstək veririkmi? Yaxud laqeydliyimizə, qorxumuza qapılıb miskin meşşanın həyatını davam etdirirk.

“Azadlıq”dan nə istəyirlər?

Son aylar “Azadlıq” qəzetinin saytının (www.azadliq.info) açılmaması adi hal olub. Səbəbi aydındır. Ölkədə “Azadlıq”a hücum var. Bütün sahələrdə olduğu kimi “Azadlıq”ın təkcə satdığı qəzetə deyil, həm də virtual resursuna hücum davam edir.

Hücum edən kimdir? Birmənalı şəkildə hakimiyyət. Qorxuları nədir? 

Millət hara?

İki həftədir Azərbaycanı Güney yanğısı sarıb. Bu yanğı nəyi sarır, nəyi yandırır, nəyi yaradır mənə hələ də aydın deyil. Bəlkə kimsə doğurdan da bizi sarıyır? Məsələyə nə şair ruhlu qoca kimi, nə də qanı qaynayan cavan kimi yanaşacam. Sırf bir siyasətçi düşüncəsiylə, praqmatist mövqedən yanaşacam.

Urmiya gölü quruyurmuş və Güney Azərbaycan əhli etiraz mitinqlərinə çıxıb. İnsanın texnogen fəaliyyəti artdıqca təbii gölün suyunun azalması adi bir haldır. Ya əkinçilikdən imtina etməlisən, ya da variant tapmalısan.

    Deyim ki, güneylilərin Araz çayından Urmiyaya kanal çəkdirmək planı tam bir avantüradır. Yaxşı ki, İran parlamentində bizimkilərdən fərqli olaraq ağıllı adamlar oturub və bu planı rədd etdilər. Yoxsa şimali Azərbaycanı əsl ekoloji fəlakət gözləyirdi.

Про-вал пропоганды

Это статья перевод. Заранее извиняюсь за ошибки на русском. Мои родители предпочли вырастит меня как полноценного азербайджанца.

Последний месяц в Азербайджанском интернет пространстве наблюдается идеологический вихрь. Ситуация эйфории которому подыграло ура-патриотические чувства,  к многим кажется идеологической борьбой. Но анализируя суть дело выясняется что мы находимся в центре настоящего идеологический катастрофе. Речь идет о без векторным пропаганде, который начался с серией «Письмо к Аделины»  и продолжается вокруг проблемами Южного Азербайджана. 

Уже нельзя молчать к всему этому. Обоих проблем я буду анализировать  в разных статях. Но сейчас о письмах направленных к армянской стороне. Месяц назад начался серия писем к 13 летной Аделине, уроженца Степанакерта (Ханкенди)  которая до этого писала письмо Илхам Алиеву.

Propaqandanın iflası

Son bir ayda Azərbaycan internet mediasında ideoloji burulğan yaşanır. Vətənşüvənlik hislərinin baş qaldırdığı bu eyforik vəziyyət çoxuna ideoloji mübarizə kimi gəlsə də, məsələni analiz edərkən tam bir propaqanda fəlakəti yaşadığımız ortaya çıxır.. Söhbət “Adelinaya məktublar” seriyası ilə başlayan, Güney problemləri ilə davam edən yöndəmsiz təbliğat haqqındadır.

Bu gedişə artıq susmaq olmaz. Bu məsələlərə ayrı-ayrı yazılarda münasibət bildirəcəm. İndi isə erməni tərəfinə məktublar haqda. Düz bir ay əvvəl Stepanakert(Xankəndi) sakini 13 yaşlı Adelinanın İlham Əliyevə göndərdiyi məktuba cavab seriyası başladı.

Günəş palçıq tutmaz

Ayın 25-i vicdan məhbuslarına hökm oxunandan sonra çəkilən kadrlara təkrar-təkrar baxdım. Bəd xəbər  bədbinlik gətirər deyiblər. Bu məsəl ümidini taleyin hökmünə bağlamış insanlar üçün deyilib. Azadlıq yanğısı bir an dayanmayan insanlar üçünsə əsla yeri yoxdur. Hökm oxunandan sonra məhkəmə qarşısı mitinq meydanına çevrildi. “Azadlıq!”, “İlhama istefa!” şüarları dəqiqələrcə kəsilmədi. Bunlar bir yana, orada dayanan polislərin sifəti başqa mənzərə idi. Azadlıq istəyən insanlar qarşısında aciz, miskin, qul xisləti ilə çaşqın-çaşqın baxan adamcığazlar. Məhlə uşaqları buna çumo vəziyyəti deyirlər.

Məktub çatdı, cəsarət çatmadı

Yəqin xəbəriniz var. Dağlıq Qarabağ sakini, 13 yaşlı erməni qız İlham Əliyevə məktub ünvanlayıb. Nədən yazır? Yazır ki, “mən sülh istəyirəm, müharibəsiz yaşamaq istəyirəm, televiziyada təhdidlər eşitmək, uşaqların atasız böyüməsini istəmirəm.” Bir sözlə, adi uşaq arzuları. İlham Əliyevin adına ünvanlanan məktuba onun özü deyil, Prezident Aparatının Elnur Aslanov adlı məmuru cavab yazıb. XVIII əsr tarixindən başlayıb BMT qətnamələrinəcən gedib çıxan həngamə bir yazı.

Bəxtiyarın qoyduğu nöqtə

Salam Bəxtiyar. Bu yazını o anda yazıram ki, hakimiyyət gənclərin susacağını düşünürdü. Gözlərinin qorxub geri çəkiləcəyini sanırdı. Ancaq gönüqalın məmur yığnağı düşünə bilər ki, istibdad məngənəsində gənclik sussun. Kimlərsə ümidlərində sarsıla bilər, müti susqunluq isə əsla olmayacaq. Bu gün sənin günündür. Səni xatırlayacağımız, adını dünyaya çatdıracağımız gündür.

Yedəkdən düşmə zamanı

Avqustun 4-də Rusiya prezidenti Medvedevin verdiyi açıqlama 17 illik danışıqlar adlı yalana tam açıqlıq gətirdi. Medvedev nə dedi? Dedi ki, Gürcüstanla müharibə Ermənistan və Azərbaycan üçün dərs oldu. Sonu gəlməyən danışıqlar aparmaq yaxşıdır nəinki Gürcüstan kimi müstəqil addım atmağa cəhd etmək. Təbii ki, bu yenilik deyildi. Siyasətdən bir qədər anlayan,  yaltaqlıqdan uzaq hər adam başa düşür ki, Rusiya neçə ildir bizi sarıyıb. Harasına? onu özü bilər.

Yamsılamaqda "irəli"

5 avqustda Cabbar Savalanlıya dəstək olaraq virtual aksiya keçirdik. Cabbar Savalanlı o gəncdir ki, siyasi fəaliyyətinə görə düz 6 ay öncə Azərbaycan hakimiyyəti tərəfindən şərlənərək həbs edilib. Rejim düşündü ki, bir gəncin həbsi ilə bütün gəncliyi qorxudacaq, virtual aləmdə susduracaq. Amma istəklərinin heç bir effekti olmadı. Adi bir gənci həbs etdiklərini düşündükləri an qarşılarında gənc Eynulla Fətullayev gördülər. Müttəhim olduğu məhkəmə zallarında ən böyük ittihamçıya çevrildi, o. Gəncliyimiz üçün ən nümunəvi həqiqətlər onun dilindən eşidildi.

"Brave"ic Manifest

          Avropanın üzərində qara kabus dolaşır. Bu nə kommunizm kabusudur, nə də islam terrorizmi. Bu on illər boyu Avropanın özünü aldatma kabusudur. İyulun 22-də Norveçdə şok yaşadan  partlayış və 93 nəfərin qətli ilə nəticələnmiş terror hadisəsi baş verdi. Hadisəni bəlkə də sıradan bir xəbər kimi qəbul etmək olardı. Əgər cinayətkar saqqallı müsəlman gənc olsaydı.

Lakin əsl şok terroristin kimliyi bəlli olanda yaşandı. Bu yerli, ari irqinə mənsub ideal bir Norveç vətəndaşı idi. Terrrorun qurbanları bir yana hadisə özü yuxuya getmiş qərblilər üçün yeni siyasi suallar qoydu. Hansılar ki, bu vaxtacan sadəcə iqnor edilmişdi.

Döyüşkən mələklər

      Bu dəfə gənc qızlardan yazmaq istədim. Hansı qızlardan? O qızlar ki, mətbəxdə, gözəllik salonlarında görünməklə deyil, meydanlarda, mübarizə yolunda olaraq sterotipləri sındırır. Mübariz qadınlar haqda çox yazmaq olar. Çoxumuz onları görmədikcə o cür təsəvvür edə bilmirik. Bəzən sözlə yazmaqdansa, fotolar daha çox şey anlatır. Görüntülər: 28 may, Novxanı, M.Ə.Rəsulzadənin hüzurunda ikən.

Bəxtsiz Eşşək

Səhər internetə girib xəbərlərə baxdım. İlk gözümə ilişən Şamaxıda Kamaz altına verilən eşşək abidəsi ilə bağlı xəbər oldu. Bu nə vandallıq, bu nə azğınlıq. İnsan da eşşəyə qıyarmı?!

İlk dəfə idi ki, bir icra başçısı rayonda eşşək və ona yoldaşlıq edən zəhmətkeş kəndçinin abidəsini qoyurdu. Xatırlayarsınız, bu vaxtadək icra başçıları ancaq Heydər heykəlləri qoymaqda yarışırdılar. Təkcə həcmdə yox, həm də obrazda. Birində Heydər əlini qaldırıb Milli Bankı salamlayır, digərində  ayaqlarını qatlayır , o birisində isə harasa uzaqlara baxır.

NARmassonlar

 NAR-ın müthiş sirri açıldı. Yox, yox bu Azadlıq radiosu əməkdaşı Xədicə İsmayıllının Azərphone şirkətinin Əliyevlər ailəsinə aid olması ilə bağlı apardığı araşdırmanın sirri deyil.. Heç Panamaya da aid deyil. Bu daha dərin, daha masonik bir simvolun sirrinin açılmasıdır. Nə üçün Nar?

Belə baxanda adi meyvədir. Amma dərinə gedəndə görürsən ki, təkcə meyvə deyil, Azərbaycanın özüdür. Əliyevlər səltənətinin metafizik simvolikasıdır.

Kiçik detallar

26 iyun Silahlı Qüvvələr günüdür. Belə günü hərə öz xatirincə qeyd edir. Hərbi xidmət çəkməyənlər ura-patriot çağırışlar ataraq, hərbidə olanlar isə əsgərlik xatirələrini yada salaraq. Mövzuya bir az ciddi, bir az yumorla yanaşacam.

Absurdkultur

Allah “Azərbaycan Şərqin qapısıdır” cümləsini fikirləşən adama qəni-qəni rəhmət eləsin. Bilərək ya bilməyərək dahilik edibmiş. Doğrudan da bu qapıdan keçən şəxs Alisanın “Möcüzələr diyarı”na düşdüyü kimi qəribə aləmə düşür. Alisa hər şeyi baş-ayaq gördüyü ölkədə tez-tez bir sözü işlədirdi. Absurd. Azərbaycanla qapısı açılan absurdlar silsiləsi uzaq Sakit okean sahillərinədək davam edir.

Rəsulzadə ruhu

Nə gözəl ki, 28 mayımız var. Nə gözəl ki, bu günə görə indiki hakimiyyətə minnətli deyilik. Hər il bu gün qarşısında Heydər bütü cılızlaşır, aciz görünür. Efir məddahları nə qədər calaq vurmağa çalışsa da, 28 may onların rəzil olduğu günə çevrilir. Çünki bu gün Cumhuriyyətin, Şərqdə ilk respublikanın yarandığı gündür və bu günə əliyevlərin zərrə qədər dəxli yoxdur.
Ən ifrat və zəhlətökən təbliğat da Cumhuriyyəti və onun yaradıcısı Rəsulzadəni yaddaşlardan silə bilmir. Əsgərlikdə idik.

Dirənən rekord

Uca millətimizə dərin kədər üz verib. Ondan da uca bayrağımızın analoqsuzluğu əldən gedib. Tacikistanın baş əkəsi İmaməli Rəhman dünyanın ən hündür bayraq dirəyini ucaldıb. Nə çox, nə az düz 3 metr fərqlə. Avtokratlar yarışında indi o liderdir.

Əslində gözlənən hadisə idi. Bayraq dirəyinin hündürlüyü millətlərin yüksəlişinin yox, diktaturaların acizliyinin uzanan yarışı idi. Çiçəklənən Azərbaycan bu yarışda neçə-neçə diktatoru ağlar qoymuş, Şimali Koreyanı belə kölgəsində saxlamışdı. Artıq şans əldən gedib.  İmaməli 165:162 İlham Əli(yev). Hesab taciklərin xeyrinə yazıldı.

"Ailəviziya"

İlham Əliyev «Eurovision–2012» müsabiqəsinin keçirilməsi haqqında sərəncam imzalayıb. Sərəncama görə, «Eurovision–2012» müsabiqənin keçirilməsi ilə bağlı yaradılacaq təşkilat komitəsinə prezidentin xanımı, Heydər Əliyev fondunun prezidenti Mehriban Əliyeva sədrlik edəcək.

Hələ Avroviziya bitər-bitməz internetdə söhbətlər dolaşdı ki, gələn yarışmada kürəkən Emin Ağalarov aparıcılıq edəcək. Çünki ondan layiqlisi yoxdur. Xarici dil bilir, yaraşıqlıdır və s. Daha sonra qəzetlərdə onun Azərbaycan təmsilçisi olacağı yazıldı. Ailənin digər üzvlərinin bu proyektdə hansı yeri tutacağı hələ məlum deyil. Ancaq il sonuna kimi bu da bəlli olar.

Aksesuar mədəniyyət

Azərbaycan Kinematoqrafçılar İttifaqının sədri Rüstəm İbrahimbəyov prezidentə açıq məktub göndərib. Təbrik deyil, şikayətmiş. Əslində bu haqda yazmayacaqdım. Nə çoxdur şikayət edən. Təkcə müxalifət və sadə vətəndaş deyilki. Arada “İlxamla irəli” deyənlər də dilə gəlir, ədalətli şaha məmur özbaşnalığından şikayət edir. Amma “Eurovision” hadisəsi üst-üstə gəlincə yazmaq istədim.

Qul tumurcuqları

10 mayda bir "Gül bayramı" da keçib getdi. Bu mərasimi "Qul bayramı" adlandırmağı sevirəm və mənim kimi minlərlə azad düşüncəli gənc. Hələki xalqımız bu bayramın necə bir eşşək yükü olduğunun fərqində deyil.  Fərqində deyil, çünki xərclənən milyonlar onun deyil və gözünə dəyən ancaq bər-bəzəkdir. Nə itirdiyini isə hələ dərk etməyib. İldə 20-30 milyon manat xərclənən bu bayramın əsl ağırlığını illər sonra onların övladları hiss edəcək.  Vaxt gələcək ki, yığılmış milyardlarla xarici borcu bugünki körpələr ödəməli olacaq. Bax o zaman qərənfil nədir, holland zanbağı da hönkür-hönkür ağlayacaq.

Ben Ladenomika

Ben Laden öldürüldü. Nəhayətki. Əslində adi bir terrorist yox, 10 ildir dünyanın beynini dəng edən mif öldürüldü. Fiziki ölümündən daha çox, qurama videolarının bir daha məni əsəbləşdirməyəcəyinə sevindim. Ben Laden dünya mediasının Lotu Bəxtiyarı idi. Tutub oturmuşdu vor-zakon aləmində ad çıxarmaq istəyən bütün terroristlərin yerini. Etdiyi bir şey də yox idi, amma mifi göz çıxarırdı.

Onun ölümünə sevinən də oldu, kədərlənən də. Ancaq məni güldürən amerikalıların hərəkəti oldu.

1 May – Fəhlə və Gəncin günü

1 May nədir? Bayramdır, aksiyadır, ya yad bir tarix?! 1 May mübarizə günüdür. Bilərək və bilməyərəkdən tariximizə yazılan gün. 1 Mayı SSRİ-də qeyd edirdik,  1 Mayı müstəqillik tariximizdə canlandırdıq.

1 May Gəncin günüdür. Onun hərəkatı ilə Azərbaycan tarixinə yazdığı gündür. 2009-cu il 30 aprel günü ADNA-da baş verən qətl ölkəni sarsıtdı. Hakimiyyət tərəfindən artıq yuxuya verilmiş olduğu sanılan Azərbaycan gəncliyi qəflət yuxusundan oyandı.

Gələnlər və gedənlər...

Yap öz sıralarına yeni simalar qəbul edib. Kimləri? – Artistləri. Natəvan Həbibini, Eltonu, Nazim Məmmədovu,  Aşıq Samirə Əliyeva və s. Bir sözlə hər sahədən artist var. Bardan, restorandan, toyxana mağarından. Deyəcəksiniz niyə bunlar?

Kəlləlik hesabat

Küləkli havada başıyaş havaya çıxmayın deyiblər. Bakı hər zaman küləkli olsa da, son həftələr daha şiddətli inqilab küləkləri əsir. Televiziyaları izləsək ağır xəstə bir pasienti də görərik. Adı hakimiyyətdir. Diaqnozu – miningit. Baxdıqca görürsən ki, qorxudan həqiqətən başlarını itiriblər. Neçə həftədir həbslərlə, göz qorxutmaqla, yaltaq kanallarla bu minigiti müalicə edə bilməyiblər, indi də başlarının sancısından Ağ Evin divarlarına kəllə vururlar.

Cabbarlar ailəsi

3 aprel bazar günü Cabbar Savalanlının ailəsini ziyarət etməyə getmişdik. Elə təsadüf etdi ki, bu yazını Cabbarın həbsinin düz iki ayı tamam olduğu gün yazdım. Bir dəstə dost ilə Sumqayıta yola düşdük. Şəhərə çatıb Cabbarın evinə doğru getdik. Şəhərin bu hissəsi kasıb ailələrin yaşadığı bir yer idi. Ətrafdakı mənzərə hər kəsə bunu deyirdi.

Qapıda bizi Cabbarın anası və qardaşı Yamin qarşıladı. Evdə ilk gördüyümüz mənzərə bizi təsirləndirdi.

Qəzet alsam nə faydası...

Qəzet almaq, oxumaq  haqqında çox məqalə yazılıb. Mətbuatda, internetdə, elə küçə tinində vətəndaşa çox demişik ki, qəzet al. Al ki, sabah əlin hər yerdən üzüləndə səsinin çıxdığı bir yer olsun. Al ki, danışanda intellektin bərq vursun. Nəhayət, azad söz uğrunda can qoyanların təkcə hava və su ilə qidalanmadığını anla və verdiyin 40 qəpiklə onların gələcəkdə  lotu məmurların qarşısında əyilməsinin qarşısını al.. Ancaq mənə nə fayda? - havası var içimizdə. “Nəyə lazımdır qəzet almaq? Bugün oxuyub sabah atacam. Onsuz da internetdən oxuyuram.” - bəhanəsi var. Bəs faydası nədir?

Civilərin gözündən uzaq - "O qız"

Foto şərtidir

Ən gözəl qadın hansıdır? sualınızı özünüzə verin. Bir anda ağlınıza onlarla xüsusiyyət gələcək. Cəmləşdirib xəyalınızda ideal qadın obrazı yaradacaqsınız. Lakin bir cəhət var ki, o bütün parametrləri kölgəyə çevirir, onlarla qadın içindən məhz onu gözəl edir. Mən bir daha  bunun doğruluğuna o qızın simasında şahid oldum.

O gün çoxları üçün adi gün idi bəlkə də. O qız isə bu günü hər şeydən səbirsizliklə gözləyirdi. Bəlkə də heç bir günün həsrətini bu qədər çəkməmişdi. Nəhayət o gün gəldi.

Amerikan "kahpe-break"i

Bu yazını facebook səhifəmə gələn tədbirlərdən biri  yazmağa məcbur etdi. Əslində gün ərzində gələn onlarla tədbir kimi boş verib keçəcəkdim, ancaq diqqətlə oxuyunca tüpürüb keçmək qərarına gəldim. Hər kəsə məlumdur ki, 2 aprel demokratik qüvvələrin mitinqidir. Qlamur demokratların yox, irtica ilə mübarizədə sinəsini irəli vermiş, meydanlarda olacaq həqiqi qüvvələrin  aksiyası. Digər adı ilə "Qəzəb günü".
Nə təsadüf ki, eyni tarixdə Bakıda "Amerikan günləri"nin ilk tədbiri keçirilir.

İranlının istədiyi azadlıq

İranlılar - güneylilər də deyə bilərsiz onlara. Yaşadıqları mühitlə, qadağaları ilə türklü, farslı iranlıdır onlar. Novruz bayramının istirahət günləri Bakıda onları çox görə bilərsiniz. Şəhərin otellərində iranlıları istirahət edərkən izləmək isə tamam başqa mənzərədir. Sterotiplərin qırıldığı, təəcüblə izlədiyimiz səhnədir onların istirahəti.
İranlılar üçün Azərbaycan haradır? Birmənalı demək olar ki, gerçəkləşməyən arzularının həyata keçdiyi məkan. İranın tabularını pozmaq istəyənlər üçün isə əsl azadlıq məkanı.Təəcüblənirik bir an, axı niyə görə?! Gənc olan və düşünən birisi üçün Azərbaycan bataqlıqdır, ideallarının kağız üzərində məhkum qalacağı həbsxanadır. Bəs nə üçün onlar bu həbsxanaya sevinərək can atırlar?

Misir inqilabından tezislər

Misir inqilabı inqilablar içində inqilab olaraq tarixdə qaldı. Bu inqilab haqqında “Qərbin əli var idi”, “onları Soros maliyyələşdirirdi”, “arxasında Rusiya, yaxud Amerika dayanırdı” kimi Azərbaycan sayağı səfeh iddialar səslənməyəcək. Milyonların bir araya gəlməsi isə heç bir maliyyə resursu ilə izah edilmir. 
Ancaq siyasi variantların sonunu gətirən bu inqilabı təhlil edərkən istər-istəməz dərs alınacaq nəticələr çıxır: